عشق تو از ملک جهان خوشترست

خوشترم آن نیست که دل برده ای

من به کرانی شدم از دست هجر

دل به بدی تن زده تا به شود

وصل تو روزی نشد و روز شد

عمر شد و عشوه به دستم بماند

از پی دل جان به تو انداختیم

کیسهٔ عمرم ز غمت شد تهی

این همه هست و تو نه با انوری