87
غزل شمارهٔ ۳۰۶
دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی معنی
چه بود آخر ترا مقصود از این آزار بی معنی
نگار ازین جفا کردن بدان تا من بیازارم
روا داری که خوانندت جهانی یار بی معنی
وگر جایی دگر تیزست روزی چند بازارت
مشو غره نگارینا بدان بازار بی معنی
همی گفتی که تا عمرم ترا هرگز بنگذارم
کنون حیران بماندستم از این گفتار بی معنی