غزل شمارهٔ ۱۸۱
تا به مهر تو تولا کرده ام
از همه خوبان تبرا کرده ام
هر غمی کاید به روی من ز تو
جای آن در سینه پیدا کرده ام
کی فرود آید غمت جای دگر
چون من اسبابی مهیا کرده ام
در بهای هر غمی خواهی دلی
وانگهی گویی محابا کرده ام
بس که در امید فردا در غمت
با دل مسکین مدارا کرده ام
