مست از درم درآمد دوش آن مه تمام

بر روز روشن از شب تیره فکنده بند

آهنگ پست کرده به صوت حزین خویش

گفتی که لعل ناب و عقیق گداخته است

بنشست بر کنار من و باده نوش کرد

گفت ای کسی که در همه عمر از جفاء چرخ

اینک من و تو و می لعل و سرود و رود

با چنگ بر کنار بد اندر کنار من

در گوشه ای که کس نبد آگه ز حال ما

نه مطرب و نه ساقی و نه یار و نه حریف