73
غزل شمارهٔ ۱۵۰
صبر با عشق بس نمی آید
یار فریادرس نمی آید
دل ز کاری که پیش می نرود
قدمی باز پس نمی آید
عشق با عافیت نیامیزد
نفسی هم نفس نمی آید
بی غمی خوش ولایتست ولیک
زیر فرمان کس نمی آید
داد در کاروان خرسندیست
زان خروش جرس نمی آید
چه کنم عسکری که نی شکرش
بی خروش مگس نمی آید
گویی از جانت می برآید پای
چه حدیثست بس نمی آید