مرغ ز بر دست سلیمان شود

کوکم از آن مرغ بود در هنر

هست جدا کردن آن مستحیل

چشمه محال است که دریا شود

آنکه نمی خواست برد خود شتافت

ریزهٔ سنگین نیامد به چنگ

لعل چنان یافت که در کان نبود

کوبش آبست، به هاون درون

کامدن ما ز پی رفتن ست

ور نبود، رنجه مشو گو مباش

کان بری از باغ که خیزد ز شاخ

ور نرسد هم برسد، غم مخور

زانکه به خواهش نتوان یافت گنج

تا نشوی چون خجلان شرمسار

نان ز ملک می لبی نزد خدای

بلبل باغی، مگس خوان مشو

تا تو چه باشی که کمی زو بسی

تات زکاتی دهد از ملک خویش

خون خور و از خوانچه شان نان مخواه

صرف مکن گوهر خود با خسان

آئینه در مجلس کوران مبر