لیک اگر پند من آری به گوش

مصلحت آن ست که مانی خموش

چل شد و درین جهت آمد نشست

پیش مبین بیش که افتی به شست

تو بت توبه ست ، گرانی مکن

روی به پیر یست، جوانی مکن

بار خدایا! من غافل به راز،

این ورق ساده که بستم طراز

گر چه که امروز جمال من ست

عاقبت الا مر وبال من ست

عفو کن آن را که رضای تو نیست

تو به ده از هر چه برای تو نیست

چون زتو شد این همه ناچیز چیز

هم تو کنی در دل خلقی عزیز

عیب شناسان به کمین من اند

بی هنر ان جمله به کین من آند

تو به کرم ، عیب من عیب کوش

شمارهٔ ۱۱ - امیر خسرو، در ایام نگاشتن اشعار قران السعدین هنوز مثنوی های خمسه را به جواب خمسه زنی می ننوشته است خود ملتفت است که این مثنوی او بر سبک نظامی است و آن استاد بزرگ را می ستاید:

متن