هر که را یاریار می افتد

ای بسا در که در محیط سرشک

عقرب او چو حلقه می گردد

شام زلفش چو می رود در چین

گرنه مست است جادویش، ز چه روی

گل صد برگ را دگر در دام

چون ز حالش همی کنم تقریر

دلم از شوق چشم سرمتش

رحم بر آن پیاده کو هر دم

هر که او خوار می فتد، خسرو