هر کرا خال عنبرین باشد

غمزه ات چون کمین کند بر خلق

روی تو خرمن گلی ست، از آنک

تا ترا نیز قصد جان و دل است

در سماعی که عشقبازان را

آستین برفشان که بهر نثار

پیش رخساره منور تو

آفرین بر جمال تو که بر او