نه بخت آنکه به موی تو راه خواهم کرد

چنین که جان به لب آمد مرا ز درد فراق

چو هیچ قصه شبهای مات باور نیست

نمی رود ز من آن آفت نظر ترسم

بپوش چشم من و آب دیدگان امروز

گذر چه می کنی آخر به سویم، ای ساقی

ز بهر آنکه نبینم برابرت سایه

چرا مقابل روی تو می شود آخر؟

جفا که می رود امشب ز هجر بر خسرو