گشت باغی و نشاط لب جویی دارد

هر خسی خاکی و هر سگ سر کویی دارد

وان کسی را که دلی در خم مویی دارد

ترک من گاه سواری تگ و پویی دارد

سوزش عود از آن است که بویی دارد

لذتی دارم از آن حال که گویی دارد

هر که در خانه تماشای نکویی دارد

کار مجنون است که سنگی و سبویی دارد

مگر آن است که چون روی تو رویی دارد

چون تویی را چه غم، ار جان چو اویی دارد؟