بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند

سرو کز بالای خود در سر کند باد، آن مبین

چند گویی پیشت آیم، وه که چون تو یوسفی

چند گویید، ای مسلمانان، که حال خود بگوی

شوخیش بین کاشکارم می نوازد در نهان

رو، برون، ای جان معزول، از درون من که عشق

عاشقان جان و جهان بهر بتان تر کرده اند