ای که چون جان رفته ای از پیش ما، باز آی زود

پیش روی خود مرا بنشان بر آتش چون سپند

ای که بردی آبروی من ز آه دل بترس

صورت جان بی حجاب آن روز دیدم ذره وار

قصه ما با تو از لیلی و مجنون در گذشت

عاشقی و رندی و دیوانگی، در شخص ما

عشق ازان بالاتر است آری که خسرو را به زور