خاک بر سر می کنم از دست ایشان داد داد

زانکه از سودای زلفت می رود عمرم به باد

حبذا عهد جوانی، گوییا آن بود باد

روشن است این کاخرم باید چو شمع از پا فتاد

گاه گاهت یاد باید کرد از عهد وداد

نیک بختی مقبلی کو را قبولت دست داد

دولت او بود و بخت او که از مادر نزاد