آن را که غمی باشد و گفتن نتواند

از ما بشنو قصه ما، ورنه چه حاصل؟

بی بوی وصالت نگشاید دل تنگم

از اشک زدم آب همه کوی تو تا باد

شوریده تواند که کند ترک سر خویش

اندر دل ما عکس رخ خوب تو پیداست

جوینده چه سهل است که بر خود نکند سهل