از شیفتگان چون من، سر باز برون ناید

یکبار تو را دیدم جان شده باز آمد

تو حال دلم پرسی، من در رخ تو حیران

گفتی که شدی رسوا، سهل است، به یک بوسه

خود کیست، نمی دانی آن شوخ که پیوسته

خط تو معاذالله حقا که عجب دارم

دیوانه خوبان را عیار نگیرد کس

از بس که فراوان زد دستان غمش خسرو