هر که روی تو دید جان دانست

حسن تو عالمی بخواهد سوخت

نرخ کردی به بوسه ای جانی

ذقنت چه نمود و دل به خیال

دل ز هجر تو بس که تنگ آمد

دی به کویت تن ضعیف مرا

غمزه تو زبان کشید ز من

کرد بر من دلت به نادانی

پیش ازین غم نبود خسرو را