مرده بود آن دلی کاه و فغانیش نیست

حرمت پیری که میل سوی جوانیش نیست

کش اگر از یار امان، از غم امانیش نیست

دل که ز هجران بسوخت نام و نشانیش نیست

قیمت بوسیش هست، منت جانیش نیست

خشک بود آن چمن کاب روانیش نیست

نیست گلی کاندرو باد خزانیش نیست

لب ز سخن تر نکرد کاب دهانیش نیست

گر ز همه کس نهانست، از تو نهانیش نیست