مهر تو در دل من مانند جان نشسته

من با دو چشم گریان پیوسته در فراقت

گر خون چکد ز دیده زین غصه جای آنست

یک شب به کلبه ما گر بگذری ببینی

بخرام سوی گلشن، تا هر طرف ببینی

آیا بود که بینم روزی به کام خویشت

از گرد ره، نگارا، عمری ست تا که خسرو