ای از گل تو ما را در دیده خار مانده

تا نقش تو زمانه در پیرهن کشیده

تا بو که چون تو ماهی بینم به طالع خود

بس دل که هست هر دم از ناردان لعلت

تو رفتی و دل من دنبال کرده چشمت

بی تو درون جانم زارست، چون کنم من

رحمی کز انتظارت دو چشم چار کردم

دستم بگیر، یارا، یاری بکن که هستم

تن موی گشت، گه گه زان می کنم عزیزش

عمرم که رفت بی تو اندر حساب ناید