چون همی دانی که تن چون جان نهان خواهد شدن

ز آسمان خضروش چون چشمه عمر آمده ست

بهر چه گردد، گر انبار اندرین راه دراز

این بلندیهای صورت خواستن از بهر چیست؟

کوش در لعبی که از ماتت به قایم ره برد

تا کی آرایش کنی، گاه از در و گاه از گهر

پیش ازان طعمه مکن پیش سگان حرص و آز

حق صحبت را غنیمت دار با هم صحبتان

نکته خسرو گران دری ست، ور خوش نآیدت