دل گمگشته به بازار خریدن نتوان

عشوه می ده که خریدار به جانم تا آنک

مردمی کن قدری، چند درشتی و جفا؟

آه دل نیک نباشد، تو جوانی آخر

بی گناهی تلف سوختگان سهل مگیر

جان به سودات نهم، لیک بدین نقد حقیر

ما هلاک و تو به درویش نبینی، چه کنم؟

خسروا، زر به میان آر، چه جای سخن است