تا چند کوشی آخر در خون بیگناهان

چندان که بینم آن رو، چشمم نمی شود پر

بی تو دو دیده چون نیست از هیچ گریه فارغ

من چشم باز کردم، خاک در تو دیدم

غوغاست پیش رویت از عاشقان که باشد

عشاق رو سیه را لازم بود ملامت

خسرو به زلف و خالش اندوه خود چه گویی؟