باز وقت آمد که من سر در پریشانی نهم

سوده گشت از سجده راه بتان پیشانیم

تو بجنب، ای بخت و دشواری شبهایم مپرس

دل به زلف یار و از من صد پیام غم برو

او نهد تیر بلا را در کمان ناز و من

ای صبا، گردی ز لعل مرکبش بر من رسان

دیدگان بر تو نهم، ای سرو آزادت غلام

بر من افشان جرعه ای زان جام خود تا از نشاط

چون پریشان گشت کار خسرو از عشقت، چه سود؟