جانم به جان آمد همی از خویش و از بیگانه هم

شد رخت شهری سوخته، خاشاک این ویرانه هم

این چاشنیها اندکی دارد خبر، پروانه هم

این خانه اینک ز آن تو، می بایدت آن خانه هم

بهر چه در زلفت رود، در غیرتم از شانه هم

دزدیده چشمک می زند آن نرگس مستانه هم

گه گه به بازی گل زنی، سنگی براین دیوانه هم

رنجی که برده ست آسیا، منت منه بر دانه هم

در ماه و پروین بنگرد، غم گوید و افسانه هم