خواهم که سیر بینم روی چو یاسمینش

بسیار زهد و توبه باطل شد از لبانش

دل رفت و روزها شد کز وی خبر نیامد

طاقت ندارد آن رخ از نازکی نفس را

ای جامه دار، ازینسان چستش مبند یکتا

باری به تیغ راندن آن ساعدش ببینم

گویند شادمان شو شستی، ز غمزه او

من خود ز بهر خوبی بر روی او نیارم

خسرو، به یک نظاره دل را به باد دادی