دین یزدان را پناه و ملک سلطان را عماد

در سخاوت نیست دریا پیش جود تو جواد

وز معانی هست گفتارت همیشه مستفاد

هستی از تقدیر و از تاثیر مقصود و مراد

صاحب عادل ز فرزندان و یزدان از عِباد

مهر توست او را دلیل و شکر تو اِنعام و زاد

خاصه من خادم کجا دارم خلوص اعتقاد

من رهی هستم چو مُحرِم مانده اندر اجتهاد

مُحرِم محروم را بر همت توست اعتماد

تا که اندر روز و شب نَعت بیاض است و سواد

بسته بادا بر صلاح کار تو دست فساد