به گل یاسمن دوش پیغام داد

که در باغها روی و موی مرا

نوشتم به صدر جهان قصه ای

چو آگه شد از قصه و حال من

به مجلس گه اندر مرا جای ساخت

از آن پس که با طاعت و توبه بود

به دیدار من شادی از سرگرفت

من از خلق آن خواجه خرم شدم

چو بشنید گل گفتهٔ یاسمن

که گر حق تو خواجه نیکو شناخت

نیابت به من ده که من پیش او

سزد نامه او را که هرگز چنو

جز اوکیست اندر جهان فخر ملک

چو مهر زرافشان دلش روشن است

از این خواجه هستند خرسند خلق