از دولت عالی به سعادت ستدم داد

جون دجلهٔ بغداد مرا بود دو دیده

در پیش شهنشاه چو دو بیت بگفتم

آباد بر آن شاه که از جود کف او

ای خسرو دین پرور و ای شاه جهانبخش

هر شاه که گنج و سپه آراست به گیتی

تا بخت تو بر نصرت دین دست برآورد

تیر تو چو غربال کند ا غیبهٔ ا جوشن

آن کیست که دل درکف پیمان تو نسپرد

تو نوش خوری دایم و بدخواه خورد زهر

شش چیز تو را هست در این خانهٔ شاهی

ملک همه آفاق تو داری به سعادت