بار در بست و ره منزلگه دیگرگرفت

ناچشیده می خمار مستی اندر سرگرفت

تا ز هجرش قامت من پیکر چنبر گرفت

چشم برهم زد به لؤلؤ لاله در شکّرگرفت

چون کشید او تنگِ اسب و تنگم اندر برگرفت

من همی طالع گرفتم او همی دفترگرفت

من دل از جان برگرفتم او دل از من برگرفت

پیکر دریای اخضر گنبد اخضرگرفت

روی آن دریای اخضر سربه سر گوهر گرفت

گفتی آن کشتی سکون از جنبش لنگرگرفت

بوالعجب گفتی که مهره زیر پای اندرگرفت

گفتی آن فرزند رفت و دامن مادرگرفت

هر زمان گفتی به دام اندر همی اختر گرفت

رنگ شمشیر جمال الدین ابوجعفر گرفت

آن خداوندی که در دین رسم پیغمبرگرفت

همچو پیغمبرکه فال از طلعت حیدرگرفت

زیر َپر هفت آسمان مانندهٔ جعفرگرفت

هرکسی تشریف را تصریف ازین مصدر گرفت

زانکه مهرش لذت مطلوب اسکندر گرفت

بندی اش برپا نهد کش کس نیارد برگرفت

مه به ماهی رفت و ماهی ماه را پیکر گرفت

پَرّ شاهینش تو گویی قوّت از صرصر گرفت

وین به کشور درهمی صید از دگر کشور گرفت

وین دگر گفتی که گردون را به زیر پر گرفت

گر چه هرگوهر به کان رنگ از شعاع خورگرفت

روی بدخواهش به جای سیم خور در زر گرفت

جای خویش اندر چلیپا خانهٔ قیصر گرفت

هرکه اندر دست خنجر گیرد و خنجر گرفت

تا چرا بی حکم تو بر سر همی افسر گرفت

تا غریبان را به حکم خویشتن چاکرگرفت

در ضیافت رسم ابراهیم بن آزرگرفت

بر زمین حکمت از تخم معانی برگرفت

وان شرف گر بنگری امروز تا محشرگرفت

زانکه او را دست هِجر تو همی حنجرگرفت

زنده گشت و فَرّ اسمعیل بن هاجرگرفت

کز مدیح تو عروس خاطرش گوهر گرفت

از کمال خاطر تو قیمت دیگر گرفت

همچو اندر شب فلک تاریکی از خاور گرفت

هر که او راه رضای ایزد داور گرفت

کز خلاف تو دل او رنگ نیلوفر گرفت