بشکفت پیش از آنکه نسیم بهار یافت

زین عافیت که پادشه روزگار یافت

مُلک از حوادث فلکی زینهار یافت

ملت گرفت قوت و دولت قرار یافت

گر ماه عمر او ز تَکسُّر غبار یافت

چون از هلال گوش فلک گوشوار یافت

از عِزّ دولت ابدی برگ و بار یافت

هرکس که سوی بارگه شاه بار یافت

از بخت هرچه یافت، ملکشاه وار یافت

زور هزار رستم و اسفندیار یافت

حمله هزار بود و ظفر صدهزار یافت

او را جمال دوده و فخر تبار یافت

خورشید را پیاده و او را سوار یافت

آن نام کاو ز همت و رزم و شکار یافت

کاو را جهان ز جّد و پدر یادگار یافت

از نیکویی نهان تو چون آشکار یافت

اندر چهار چیز تو آن هر چهار یافت

در جود و خشم تو اثر آب و نار یافت

طبع تو را به جود فزون از بحار یافت

وین را نه قعر دید و نه هرگز کنار یافت

وانجا که بدسَگال تو گُل جست خار یافت

پستی ز جاه دید و بلندی ز دار یافت

بر خویشتن ز تیر تو صحرا حصار یافت

در چشم مور تیزی دندان مار یافت

در سر به جای مغز همه ذوالفقار یافت

امسال فر و زیب زیادت ز پار یافت

شد زین نشاط تازه و رنگ و نگار یافت

امن تمام و مصلحت بیشمار یافت

کز تو زمانه رونق و ترتیب کار یافت

کز دولت تو دین شرف و افتخار یافت