ای صاحب اعلی دل تو عالم اعلاست

گر دهر مُهَنّاست بدین عید همایون

عالم به تو خرم شد و گیتی به تو روشن

شغل همه آفاق به فرمان تو شد خوب

از ماه فلک تا دل تو هست تفاوت

گر ماه فلک تافته بر روی زمین است

آن ماه، گهی کاهد و گاهی بفزاید

زیر علم دولت تو سایهٔ طوبی است

شاید که بُوَد خصم تو از لشکر فرعون

آثار کفایت همه از رای تو باقی است

دیدار تو گویی به مثل مرکز نورست

کردار تو گویی به مثل اختر سعدست

گفتار تو گویی به مثل پایهٔ عقل است

روز همه کس هست ز توفیق تو روشن

توقیع تو بینم سبب زندگی خلق

ای صدر وزیران جهان بدر زمینی

من بنده همی تا صفت مدح تو گویم

شاید که چو دریای محیط است مرا طبع

با حکم ابد باد بقای تو برابر

بگذار دو صد عید علی رغم عدو را