ایا شاهی که عالم را همی زیر عَلَم داری

عرب را با عجم فخرست تا محشر به اقبالت

اگر رشک آید از تو شهریاران را عجب نبود

به شمشیر و قلم نازند رزم و بزم از این معنی

علمهای تو گویی دفتر اشکال عالم شد

کجا ملک است تا ملک است در توران و در ایران

چه باید بیش از این برهان که نام خویش جاویدان

مجسم تیغ گوهر دار از فتح و ظفر داری

ز نعمت نیکخواهان را حریفان طرب داری

ز مهر تو ضیا خیزد ز کین تو ظُلَم زاید

بداندیشان ملت را حریف اندر بلا داری

به بهروزی روی هر جا و بازآیی به پیروزی

خدنگ مرغ پرنده است و اسبت باد پوینده

حدیث و قصهٔ اسفندیار و روستم تا کی

تو را نتوان برابرکرد با ایشان معاذالله

تو آن شاهی که روز رزم گردون داری اندر یم

تو آن شاهی که طاعتگاه قِسّیسان و رُهبانان

صد و هشتاد فتح از خویش داری بیش درگیتی

زجود خویش بر عالم همی قسمت کنی روزی

هم اندر کار دینی و هم اندر کار دنیایی

عزیز و محتشم آنکس بود در دین و در دنیا

اگر باغِ ارم جایی است کز وی دل شود خرّم

وگر بیت حرم حِصنی است کآنجا ایمنی باشد

به انصاف و به عدل اندر چنانی تو که گر خواهی

به تو معدوم شدکفر و به تو موجود شد ایمان

به کام دل نشاط افزای و شادی کن که دلها را

همیشه سایهٔ عدل تو بادا بر سر عالم