صدهزاران سال میمون باد جشن مهرماه

بندگانش مهر و ماه اند وز فرخ طلعتش

یک تن است او از عدد وز نصرت و تایید هست

نه به عدل اندر فلک زاده است چون او شهریار

در هنرمندی و مردی پاک دین و پاک تن

ملک بی حد و سپاه بی کران دادش خدای

خسروی او را سزاوارست کز فرهنگ اوست

هست رایش خلق را سوی سعادت راهبر

روی نصرت را دم شمشیر او دارد سپید

وعدهٔ خلد و وعید حشر بنماید همی

خُلد بینی چون کنی در بزمگاه او نظر

خانیان از تاب تیغ او همی گویند وای

ای به جنب رای تو رای بداندیشان خطا

ای ز جباری مقدس همچو عیسی از دروغ

از تو دارد هر کسی در ملک و دولت نام و نان

گر سر از شادی بیفرازی کنون وقت است وقت

خاصه کز باد خزانی هم به باغ و هم به راغ

ر نگ را اندرکمرها تنگ شد جای گریز

د ر چنین فصلی سزد گر جام می داری به کف

در همه وقتی تو دل یکتاه داری پیش حق

تو معین شرع بادی و تو را ایزد معین

خشم تو مانند آتش باد وگمراهان چو نی