ای تخت و گاه پادشهی جایگاه تو

هستی ندیم شاهی و دولت ندیم تو

فخر همه شهانی و کس نیست فخر تو

چاه است کین تو که همه زهر دارد آب

ماهی که زیر لشکر او سایه ای بود

از آفتاب باز نداند تو را کسی

هر گه که در شکار و سفر باشی ای ملک

ور آب کم بود سپه و لشکر تو را

تا بخت جاودان به تو دادست فرّ و جاه

از دوستی که بخت تو دارد تو را همی

شاها دل تو هست به هروقت نیکخواه

تا سال و ماه و روز و شب است اندرین جهان