ای آسمان مُسَخّر حکمِ روانِ تو

خورشید عالمی که به هنگام بزم و رزم

گر در زمان مهدی ایمن شود جهان

هر روز بامداد همی دولت بلند

هر چند وحی نیست پس از عهد مصطفی

از بهر آنکه هست گمان تو چون یقین

ایزد به آشکار و نهان یار توست از آنک

پشت ولایت است و پناه شریعت است

جایی نماند در همه عالم به شرق و غرب

خاک است و باد بر سر و برکف عَدوت را

گویی خلیفهٔ دم عیسی مریم است

گویی ز حَربهٔ ملک الموت نایب است

سَعدست هرکجا که گران شد رکاب تو

بس دشمن سبک سر با لشکر گران

جان پرورد کسی که بنوشد شراب تو

وان را که هست بر سر خوان مدح خوان هزار

هستند امتی همه از اعتقاد دل

چون حاجتی بود ز تو خواهیم و از خدای

با طبع جود پرور تو سازگار باد

پیوسته باد گنج طرب زیر مهر تو

بادا طراز دولت و رخسار خسروان

از روزگار باد تو را صد هزار شکر