تا دین مصطفی است تو هستی قوام او

هرکس که او امام جهان است در علوم

بر فتح قادرست حسام خدایگان

از دولت وکفایت و تدبیر ورای توست

گر قبله شد مقام براهیم در عرب

بازارگان که دست تو بیند به گاه جود

تا ابر نوبهاری دیدست دست تو

چون مرکبی است بخت تورا چرخ زودگرد

ماه نو و مَجرّه و پروین و فَرقَدین

بادست مرکب توکه در مدتی سبک

ابری است بی خلاف که در سیر و در صهیل

گردون مُشَعْبد است و جهان نیست یک زمان

او صید توست اگرچه زمان است صید او

از دشمنت همی کشد ایام انتقام

گردون در امید چو بر دشمنت ببست

دست اجل چو تیزکند تیغ دشمنی

چون روزگار دام حوادث بگسترد

باد شمال چون سوی دولت گذر کند

چون دولت اهتمام نماید به کار خلق

هرکاو ز روی عُجْب کند با تو احتشام

آن راکه احترام کند رای شهریار

کعبه است درگهت که همی خلق روزگار

بیدار را به یاد تو باید گذاشت شب

هر کس که عقل و فضل تو را بندگی کند

جز تو که داند از وزرا در همه جهان

آن را که تو قبول کنی در وفای خویش

یک هفته گر تو را شود آزاده ای غلام

ور چاکری از آن تو بر ما کند سلام

حبل متین بنده معزی مدیح توست

چون مدح تو کند سبب اغتنام خویش

از آسمان اگر چه کلام آمد از نخست

ور قوت از طعام و شراب است خلق را

انگشتری و خطّ تو بر وام او گواست

تاکی زنم به جای جم از روشنی مثل

می خور ز دست آنکه بنفشه است و شکّرست

ور حاسدی ملام کند مر تو را همی

تا شاه را نشاط بود چون خورد مدام

رای و کفایت و هنر تو دلیل باد

تا روزگار همچو هیونی بود درشت

دینی که از علوم تو آراسته شدست