آمد رسول عید و مه روزه نام او

سلطان جلال دولت باقی معز دین

فال جهان خجسته شد و کار دین تمام

ایزد مقام دولت او ساخت از فلک

گر ذوالفقار در کف حیدر ندیده ای

گر خسروان کشند عدو را به زهر و دام

شمشیر تیز او چو برون آید از نیام

اسب بلند او چو بساید زمین به نعل

جوید همی کلاه غلامش امیر شاه

آورده ماه روزه به سلطان پیام عید

هر شب که جام آب به کف بر نهد ملک

گویی که از بهشت فرستند هر شبی

کان است کام بنده معزی به مدح شاه

تا هر که مُنعِم است بر او واجب است حج

بادا مدام عدل شهنشاه روزگار

روزه بر او مبارک و روزش همه چو عید