که با ولایت صاحبقران شدست قرین

کنون که گشت سواد زمین چو چرخ برین

در این بیاض زمان و در این سواد زمین

جهان چو حلقهٔ انگشتری است او چو نگین

شعاع نور عمادی است در مکان و مکین

فذلکش نتوان یافت از شهور و سنین

بود طراز کرامات اولیا به یقین

بخوان چهارم آیت ز سورهٔ والتین

کمال دارد و نقصان در او نیافت مکین

عروس حرص و امل را سخای او کابین

نصیب یافته از او حجاز تا در چین

چنانکه طبع چهارست چیست معنی این

به هر زمان خطری دارد این چهار گزین

عماد دولت صاحبقران و قطب الدین

فلک نوشت بر آن نامه نام سا وتکین

زمانه ایمن و آباد شد بهشت آیین

همی نترسد تیهو ز چنگل شاهین

هزار شاه به فرمان او شده است رهین

و یا نوال تو میزان جود را شاهین

به نامهٔ تو تفاخرکند شه غزنین

خدنگ توست چو ابری که مرگ دارد هین

که بخت تو به فلک برنهاده دارد زین

سپهر بر تن و بر جان او کند نفرین

هر آن که او به دل اندر نهفته دارد کین

سرای حاسد تو هست مسکن مسکین

چو زندگانی خسرو به طلعت شیرین

که آن درخت همی سرکشد به علیین

یکی است خلد و دگر ملک پادشاه زمین

در این بهشت درختی است اصل او زرین

بر این درخت زکافور سوسن و نسرین

همی خجل شود از برگهای این پروین

بدین درخت همه برگهای مشک آگین

به زیر سایهٔ آن ساکن است حورالعین

همی بنازد سلطان درین بهشت بدین

زمانه تار بدیدم به چشم روشن بین

اجل ز کالبدش جان گسست در قزوین

قبول و حشمت و منشور و خلعت و تمکین

به مرغزار علوم اندرون چو شیر عرین

برین بساط ز خاطر فشانده در ثمین

چنانکه تشنه به کاس دهاق و ماء معین

همیشه تا که خزان است موسم تشرین

قرین یسر یسارت ندیم یمن یمین

موافقت شده توفیق و مستعا نت معین