سپاهدار جهان است و پهلوان گزین

سزای هر دو بباید یکی وزیر چنین

چنانکه بود ملک شاه را قوام الدین

مساعد است پدر با پدر به خلد برین

چنانکه هست ملک وارث حسام و نگین

چو شاهزادهٔ دنیاست پادشاه زمین

پر از درخت بلند و پر از گل و نسرین

که هست همت دستور باد فروردین

عجم به دولت پیروز و تیغ زهرآگین

ز سومنات بگیرند تا به قسطنطین

گزیده اند به ملک ملک ز علیین

به دست رضوان پیرایه های حورالعین

به حق بود که خدایش همی کند تلقین

که نایب پدر است او ، به سیرت و آیین

بیافتی و نهادی بر اسب دولت زین

فکند تیغ تو بر روی بدسگالان چین

رکاب فرخ تو بخت را بود بالین

ز سهم لشکر تو زلزله است در غزنین

چو از کمان تو پَرّد اجل به وقت کمین

به روی ماه غبار و به پشت ماهی طین

شوند خسته و بسته سپاه خان و تکین

عصا کنند به دست سپهبدان زوبین

خبر نداشت کزو تیغ تو بتوزد کین

گرفت دامن ادبار وکشته شد در حین

هزیمت از لب جیحون رسید تا در چین

پناه ساخت زبیشه چنانکه شیر عرین

بر آن صفت که کبوتر گریزد از شاهین

ز بیشه با او رفتند لشکرش همگین

ستارگان مَجرّه کواکب پروین

رسید بهرهٔ ایشان جلالت و تمکین

همه به منت احسان تو شدند رهین

یکی چو آذر برزین یکی چو ماء معین

شود ز ماء معین اندر آذر برزین

چه آن که هست به صد ساز زیر خاک دفین

بنالد از غم و بر بخت بدکند نفرین

که هست عهد تو در هر دلی چو جان شیرین

کز آدمی نشناسم تورا همال و قرین

بهشت دید به دنیا به چشم روشن بین

چو آسمان زنجوم و صدف ز درّ ثمین

جهانیان را حِصن حصین و حَبل مَتین

تورا وزیر و سپهدار تا به یوم الدین

خدای عزوجل ناصر تو باد و معین

دعا زدولت و آمین زجبرئیل امین