آمد آن فصلی کز او خرم شود روی زمین

نافه های مشک بشکافد چو عطاران هوا

لعل با مرجان برآمیزد درخت ارغوان

شاخ گل با جام مُل در بزمها گردد ندیم

قمریان و سروبن گویند گل را تهنیت

سایهٔ یزدان ملک سلطان خداوند جهان

نیست در توران و ایران پهلوی رزم آزمای

بدعت وکفر از سر تیغت همی ناقص شود

هست واجب بر همه عالم دعا و شکر تو

تا بود عالی سپهر و تا بود باقی مقام

باد تخت تو سپهر و توبر او مهر منیر

ملت از فر تو خرم دولت از دین تو شاد