در جهانداری نباشد چون تو هرگز پادشا

شاه پیروز اختری و خسرو فرمانروا

شهریاری یافته است از رای تو نور و نوا

هم به عقبی از تو خشنودست جان مصطفا

تا تو اندر نصرت دین نایبی از مرتضا

از وجود تو زمین دارد تفضل بر سما

در بلندی و سعادت هر دو هستند آشنا

وز تو نیکوتر ندیدست و نبیند چشم ما

ور گواهی باید این را هست کردارت گوا

کو فریدون گو ببین و کو سکندر گو بیا

تا بیندوزند هر دو نعمت بی منتها

دورگردون بشت او را کرد نتواند دو تا

راست گویی جود تو آب است و عدل تو هوا

گرد اسبت بس بود درچشم نصرت توتیا

خاک پایت بس بود در دست دولت کیمیا

چون ز مهر تو جدا گردد ز تن گردد جدا

ور نبودی خشم و عَفوَت کی بدی خوف و رَجا

بر تو تاوان نیست گر ناید ز بدخواهان وفا

گر ز خارستان و شورستان برون ناید گیا

روی هامون لعل گردد روی دشمن کهربا

درکف تو تیغ تو واندرکف موسی عصا

سٍحْر خورد آن اژدها و کُفر خورد این اژدها

هست چون پیروزه گون دولاب زرین آسیا

جاودان بادت به پیروزی و بهروزی بقا

در همه کاری برابر با رضای تو قضا