هر دو با یک دگر شدند قرین

شد گلستان ازین چو خُلد برین

وین پر از لاله کرد روی زمین

باغ از این پربنفشه و نسرین

نرگس و سوسن است تحفهٔ این

جشن این هست در عجم آیین

عزّ و پیروزی مُعِزّالدین

آنکه یزدانش ناصرست و معین

بشکند پشت و یال شیر عرین

آنکه او کرد بر در غزنین

گرچه او هست شاه باز پسین

مرتضی کرد در صف صِفّین

بر صف دشمنان گشاد کمین

پیل را کرد کشته ی زوبین

کند امسال فتح قسطنطین

هیبت تیغ او به روم و به چین

روی فغفور چین شود پر چین

بِفُروزد همی ز ماءِ مَعین

باد گردد چو بر نهندش زین

شاه آتش نشان باد نشین

باشد او در مکان مُلک مکین

هر که را رای او کند تمکین

گر بسنجند بشکند شاهین

گر بپرد ز دست او شاهین

گوهرآگین شدند و مشک آگین

آب حیوان ز آذر برزین

هست پر مشک ناب و درّ ثمین

از سلاطین روزگار گُزین

دل به شکر تو کرده اند رهین

بخت عالی عَلَم به عِلییّن

از دلش روزگار توزد کین

نیز سر برندارد از بالین

عَلَم جامهٔ شهور و سنین

آسمان حلقه و ستاره نگین

فرّ تو هست پرِّ روحِ امین

که خدایت همی کند تلقین

جام و شمشیر در یسار و یمین

آفرین بر عدو شود نفرین

شکل پروین چو کوکب سیمین

باد همواره از مه و پروین

همه سالت چو ماه فروردین

زین جهان سجن و زان جهان سجین

آن دعا را ز اختران آمین