منزه از زن و فرزند و از همال و قرین

مُصَوِّری که بر او نگذرد شهور و سنین

محل روح شود نطفه در قرار مکین

بود به تقویت او حیات و قوت جنین

از آفتاب نهد بر سر افسر زرین

سپهر آینه گون از مَجَرّه و پروین

جهان پیر وکهن را به ماه فروردین

ز خلد رضوان پیرایه های حورالعین

ز چوب خشک برون آورد گل و نسرین

خلایق متفاوت توانگر و مسکین

یکی فتاده ز عدلش ز سجن در سجین

یقین بدان که ببیند به عین عین یقین

عجب مدار که آدم سرشته شد از طین

که مرگ ناخوش و تلخ است و جان خوش و شیرین

بدان نگرکه تویی قطره ای ز ماء معین

چو تیغ مرگ ببینی رخ تو گیرد چین

اگر تو خاره بخاری به نیزه و زوبین

اجل به قهر تو ناگه برون جهد زکمین

اگر ز خاک کشد مرد سر به علیّین

فلک همیشه چنین بود و روزگار چنین

ز درج عزُ و شرف گوهری عزیز و ثمین

چه بود یا رب کز وی بیوفتاد نگین

که همچو گنج گران گشت زیر خاک دفین

جهان زفر نبی باد همچو خلد برین

به صبر باد علی را مدد ز روحِ امین

حصار دولت هارون بلند باد و حَصین

به کام شاه جهان باد ملک روی زمین

شکفته باد گل دولت معزُالدین

مباد منقطع از روزگار مدت این

مباد نیز در این خاندان دلی غمگین

شفیع شاه جهان باد تا به یوم الدین

همه فتوح و ظفر باد و نصرت و تمکین

همیشه باد دل شاد و چشم روشن بین

بر او زبخت دعا باد و از ملک آمین