دل او شاد باد و بخت جوان

تیغ او تیز و ملکش آبادان

کرده با قَدر او قَدَر پیمان

تیغ او روز رزم خون افشان

هر غلامش به عدل نوشروان

فَروَدین است در مه آبان

در چنین بزم تازه باشد جان

مطربا دست بَر سوی دستان

یاد شاهنشه زمین و زمان

قوّت خاطرست و قُوت روان

شهریاری که هست شهر ستان

وز فلک طاعت و ازو فرمان

پیش ازین دیده اند خلق جهان

میهمانی که دید چون سلطان

حکم تو بر بزرگ و خرد روان

مجلس آرای و کام خویش بران

تا بماند جهان تو نیز بمان