هیچکس هرگز نکرد از خسروان باستان

کس ندیده است این به خواب و کس نداده است این نشان

گشت باور زین سفر کز شاه گیتی شد عیان

زانکه در تاریخ شاهان نادرست این داستان

زین سپس ما را عجب ناید حدیث هفت خوان

رفت سوی روم و حاصل کرد مُلْک بی کران

نه به روم اندر ز نصرت بود خالی یک زمان

دارد اکنون از سپاه پادشا یک پهلوان

دارد اکنون یک امیر از لشکر شاه جهان

ای گشاده روز و شب بر فتح اسکندر زبان

کو سکندر تا بود فرمانبر شاه زمان

در سه مَه شاه جهان را حاصل آمد بیش از آن

اینت شاه کامکار و شهریار کامران

اینت دانا داوری کشور ده و کشور ستان

هر ظفر کز صد سفر ناید کسی را در گمان

سیر اسبت بر زمین و سیر مه بر آسمان

تا کواکب را قِران باشد تویی صاحبقِران

زین ظفر کامسال دیدی شد موافق شادمان

روم بگرفتی به یک پیغام بی تیغ و سنان

بی مقامی کردی از سود بداندیشان زیان

بستدی از خصم ملکی همچو رَوضات ُ الجَنان

زان میی کش بوی مشک است و به رنگ ارغوان

آب آتش رنگ بر نِه برکف آتش فشان

شادباش از بخت خویش و نوش خور تا جاودان

تا زمین پاید بپای و تا فلک ماند بمان