هست آفتاب روی زمین خسرو زمان

مسعودشاه ماه دو هفته است و پیش او

روزی مبارک است که بر آسمان ملک

اقبال بود رهبر و همراه رکن دین

او را به نزد شاه مثابت زیادت است

اینجا همه ملوک همی میهمان شدند

ای شاهزادگان هنرمند با هنر

فخر آورید و سر بفرازید شاهوار

کاندر همه جهان نبود خسروی چنین

شاهی است او که دولت او هست بی قیاس

آثار اوست از حد کشمیر تا به روم

همتای او ز گوهر سلجوقیان که بود

مانند او ز تخمهٔ داودیان که داد

هنگام آنکه بر در غزنین مصاف کرد

در رزم او ز خون حسودان رنگ ساز

اندر دیار هند ز بس روی های زرد

مشنو خبر ز رستم زال و سفندیار

بنگرکه از عراق و زمازندران و هند

اینجا چه سروران و بزرگان رسیده اند

شاهان نامدار و امیران نامور

اکنون اگر به شرق عنانش شود سبک

پیش رکاب او که کند پای در رکاب

ای دولت تورا ز فلک بهترین مقام

درگَرد اسب دولت تو کی رسد ضمیر

چونانکه فخر گوهر عَد نان محمدست

اندر جهان ز هیبت تیر و کمان تو

اندر عِراق و غزنین سلطان زدست توست

این ملک و این سپه که تو را جمع کرد بخت

هرگز به هیچ وقت ندیدست کس به خواب

فرّ تو خلق را زنَوائب دهد نجات

آنجا که از سخای کریمان رود سخن

گر بگذرد سخای تو بر بحر موج زن

مهر از سپهر تیغ چو زرین سنان زند

چون محشرست درگه تو روز بار و عرض

می چون به یاد تو زقدح در دهان شود

آمد به فرّخی مَهِ شعبان و حاضرند

از بهر توشه ی رمضان بر فرا ز جام

بشنو ثنای من که به اخلاص بوده ام

وقف است بر دو چیز تو من بنده را دو چیز

تا باشد از بهار و خزان در جهان اثر

از مهر تو خزان ولی باد چون بهار

تو ملک را به عدل و سیاست نگاهدار

در خدمت تو هر دو ملک یافته قبول

ایام تو مساعد و انعام تو مدام