فتنهٔ سروی شدم کز هجر او گشتم خلال

شخص دارد چون خلال و پشت دارد چون هلال

وز دو حرف مد دهان و زلف او دارد مثال

آن یکی مانند میم و آن دگر مانند دال

ساعتی حیلت سگالد زلف او در پیش خال

عنبر عاشق فریب و سنبل حیلت سگال

کردم از شوریده حالی رخ چو نیل و تن چو نال

نام او شوریده زلف و نام من شوریده حال

من چنین بی خواب و صبر و آرزومند وصال

ور خیال از خواب خیزد من کجا یابم خیال

گوش من بر وصل بود از هجر دیدم گوشمال

جان شیرین بر من از هجرش همی گردد وبال

نیست اندر هر مقامی اهل سنت را مقال

وصل او بر من حرام و هجر او بر من حلال

هست دیدار خداوند آفتاب بی زوال

آن که او هم تاج ملکت هست وهم دین را جمال

بر فلک دارد کشیده رایت عز و جلال

تا نگویی مدح از معنی کجا گیرد کمال

هرچه از فرهنگ باشد در دل و طبع رجال

نه ز بخشش گیرد او را نه ز بخشایش ملال

دل مصفا کن ز کینش تا نمانی در ضلال

تا به سعی او بیابند از شهنشه جاه و مال

همچو ایشان بر رکابش بوسه دادی پور زال

تا ز بهر دست و پای مرکبش بودی نعال

تا میانش را کمر بودی رکابش را دوال

گوهری کش نیست همتا در بحار و در جبال

عز این گوهر به تاج است ا ینت تاجی بی همال

پیش یاقوت آبگینه پیش پیروزه سفال

ای ز آلای تو خشنود احمد مختار و آل

گر عنایت یابد از تو بشکند بر شیر یال

بر سرکبکان به خدمت گستراند پر و بال

زیر اقلام تو دارد خسرو نیکو خصال

دولت عالیت را هستند هفت اختر عیال

شاخ طوبی را بود با نقش مانی اتصال

شاخ طوبی بر یمین و نقش مانی بر شمال

آسمان با حکم او همواره باشد در جدال

تا نگیرد جسم او در عالم صغری کمال

پشت ماهی بشکند حلم تو وقت احتمال

چون بود در آفرینش کرِّ مادر زاد لال

در جهان بخشندهٔ مطلق تویی بی قیل و قال

بر تو یابند بیش از فکرت و بیش از سوال

فرخی در شعرهای خوشتر از آبِ زلال

صد چو بوبکر قهستانی شناسم در نوال

در مدیح تو هم از من مدح من باشد محال

هست در میدان مدح تو همه ساله مجال

حُلّه دارد هر چمن پیرایه دارد هر نهال

کوه را از لاله شنگرفی همی بیند غزال

راست پنداری عروسانند با غَنْج و دَلال

بلبلان چون بیدلان از مهرشان رفته زحال

گر نه آهنگ خصومت دارد و عزم قتال

کرد بُسَّدْگون سهام و کرد میناگون نِصال

حله های گونه گون بافد همی باد شمال

کز خرد دارد طراز و از ادب دارد صقال

تا ز معشوقان زیبا عاشقان گیرند فال

بخت تو معشوق باد و عاشقانت ماه و سال

قلعهٔ بخت تورا خورشیدِ تابان کُوْ توال

رادمردن را ز توقیعات تو رفق و منال

شغلها را استقامت ، طبعها را اعتدال