چرا همی بگزینی تو بر وصال فراق

تن مرا تو همی امتحان کنی به بلا

تو را که گفت که بُگسِل ز بیعت و پیمان

همی کنی تن من چون تنورهٔ برزین

دل تو هست ز بی مهری و جفا مشتق

مرا ز هجر تو در دیده سیل و در دل برق

اگر زبانه کشد برق بگذرد بر فرق

تو از نوای بم و زیر در نشاط و طرب

گهی به صحبت تو حرف جویم از تقویم

ایا شنیده به هر وقت نامهٔ خوبان

به عشق چون من و چون خویشتن به نیکویی

وفای تو صنما عَقْده بست با جانم

اگر چه هست صِداقم فراقِ چهرهٔ تو

وفا و مهر تو در جان من مقیم شدست

نظام ملک خداوند سیدالوزرا

ایا به حشمت و فضل از همه وزیران فرد

تو راست از همه گیتی محامدالاثار

کفایت همه گیتی تویی عَلی َالتَّحقیق

دل تو هست نشانهٔ صحیفهٔ توفیق

قلم به دست تو نقاش فکرت کلی

نهاد فضل تو برگردن معانی ، طوق

فزود رای تو بر آفتاب چرخ شرف

ز خامهٔ تو عطارد همی سرافرازد

گر آفتاب ببیند بنان و کلک تو را

وگر به روم حُسامت جدا شود ز نیام

زمانه بی تو یکی دیده بود بی لعبت

کنون ز فر تو آثار ملک یافت نظام

به احتراق رسیدست کوکب حسّاد

طعام ناصح توست از رحیق و از اتسنیم ا

قیاس خشم تو و دشمنان تیره خرد

رسید کار حسودان زدولت تو به جان

همه اسیر بلیت و مالهم من وال

زخاک درگه تو کافیان همی نازند

سرای بخت تو را کردگار عزوجل

از آن قِبَل که به درگاه تو قدم پوید

زبان برآرد و در وقت منطقی گردد

بدان خدای که او را بقای لم یَزَلی است

به وصف سیرت تو از حقایق معنی

زفر مدح تو پیش رهی خداوندا

زِکام بنده شود گرد بینوایی کم

وگر قبول تو یک ره به من بپیوندد

همیشه تاکه خلاف و وفاق باشد رسم

مخالفان تو را از زمانه باد خلاف

قضا مساعد تو بالغدو والا صال