چون ز سلطانان گیتی شهریاراست اختیار

صاحبی باید که باشد کاردان و دوربین

صاحب دنیا به صدر اندر نظام الدین سزد

بخت تلقین کرد و تأیید الهی ره نمود

مشرق و مغرب مهیا شد چو سلطان جهان

صاحبی بنشست در دیوان که از انصاف او

صدر نیک اختر محمد بن سلیمان آنکه هست

از نظام رسم او شد شغل گیتی بر نظام

باغ ملت را ز رسم او پدید آمد درخت

بوی خلق او معطرکرد صحن بوستان

گلبنی بنشاند انصافش به ملک اندر که هست

رای او امروز ما را کرد خرم تر ز دی

شد ز نور طلعت او دیدهٔ ملت قریر

ملک را با سیرت او هست جای تهنیت

رام شد چون مرکبی در زیر بختش آسمان

روی هامون را ز بهر جود او زرین کند

توتیا سازد سپهر از بهر چشم اختران

بی هوای او نباشد مهر تابان را مسیر

شمس بودی عقل او گر شمس بودی بی زوال

مهتران را از حوادث هست توقیعش پناه

آب را مانَد تو گویی طبع او گاه لَطَف

چیست آن آبی کزو یابد موافق آبروی

تا به بار آمد گل اقبال او در باغ ملک

در صدف دریا به نور رای او سازد همی

از پی آن تا تواند کرد قهر دشمنان

روز قهر دشمنان در پیش عزم و حزم او

چون قلم گیرد بود روح الامینش بر یمین

حشمت او هست اصل و کار دیوان هست فرع

ماه و خورشید از محاق و از کسوف ایمن شوند

سائلی کز جود او یابد نِعَم هنگام بر

آن شود همچون خلیل از باد او آتش نشین

از شرار نار دوزخ عفو او سازد سرشک

فرق بر فَرْقَد رسد گر جاه او یابد کلاه

گر بماند یادگار از هر کسی اندر جهان

ای تبار تو ز حشمت سید و فخر کِرام

رای تو خورشید را ماند که چون پیدا شود

پیش ازین هرچ از مکارم بود در گیتی نهان

مشک خوار و گوهرافشان است کلک اندر کفت

گاه مهر و گاه کین از مد و نقش او شوند

مرغ بی پَرَّست و زو نامه همی پرد چو مرغ

جز به دست چون تویی معجز نباشد آن قلم

شاه گیتی را کنون بر توست جای اعتماد

آدمی اسباب دنیا از تو جوید بر دوام

از شراب خدمت تو هرکه مست و خرم است

وانکه از اقبال تو امید دارد یک نظر

هیچکس دُرّ ثنا را چون تو نگزارد بها

چون ز مدح تو بیارایم عروس طبع را

مشتری زیبدکه باشد خاتم او را نگین

هرکه پیش تو نثاری آرد از زر و گهر

من تو را اکنون نثاری پایدار آورده ام

تا ز بهر بی نیازی و ز بهر بی غمی

آب دست و خاک پایت باد دایم خلق را

ماهرویان طراز و مشک مویان ختن

کودکانی کرده از خوبی دل مردم اسیر

خط ایشان مشکبوی و خال ایشان مشک رنگ

روز رزم و روز بزم از سهم و جشن هر یکی

تا هزار اندر عدد بیش از یکی باشد همی

باد فرمان تو اندر مشرق و مغرب یکی

هر کجا رای تو باشد چرخ بر تو مهربان

اندر احکام شریعت عصمت یزدانت پشت